بررسی ترمیم نقص جزیی استخوان ران توسط سلول های استرومایی مغز استخوان و غشای ژلاتین- کیتوسان در موش صحرایی

مقدمه: سلول های استرومایی مغز استخوان (bmscs) سلول های بنیادی چند توانی هستند که توان تمایز به سلول های اوستئوژنی را دارند. امروزه از داربست های زیست تخریب پذیر به عنوان روش درمانی جدید برای جایگزینی و بستر بافت از دست رفته استفاده می شود. هدف: بررسی ترمیم نقص جزیی استخوان ران توسط سلول های استرومایی مغز استخوان همراه با غشاء ژلاتین- کیتوسان در موش صحرایی. مواد و روش ها: در این بررسی تجربی 60 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد آلبینو ویستار در پنج گروه مساوی به طور تصادفی قرار داشتند: 1- گروه شاهد که بعد از ایجاد نقص استخوانی هیچگونه درمانی دریافت نکردند. 2- گروه شم (sham) که در آنها پس از ایجاد نقص، محیط کشت در محل آسیب تزریق شد. 3- گروه غشاء که در آنها از ترکیب ژلاتین – کیتوسان در محل آسیب استخوانی استفاده شد. 4- گروه سلول که پیوند سلول های bmsc در محل آسیب شدند. 5- گروه سلول- غشاء که در آنها پیوند سلول بر غشاء ژلاتین – کیتوسان در محل نقص استخوان انجام شد. چهار هفته پس از ایجاد نقص استخوان ران موش ها، ارزیابی رادیولوژی و بیومکانیک بر روی آنها انجام و گروه های گوناگون سنجیده شد. نتایج: ارزیابی رادیوگرافی استخوان های ران موش ها نشان داد میزان رادیو اوپاسیته در گروه شاهد نسبت به گروه شم تفاوت معنی داری ندارد ولی در گروه های سلول و غشاء نسبت به گروه شاهد افزایش غیر معنی دارداشت. از سوی دیگر، میزان رادیواوپاسیته در گروه سلول- غشاء نسبت به گروه شاهد کاهش غیرمعنی دار نشان داد. نتایج آزمون بیومکانیک اسخوان ها نشان داد میانگین مقاومت استخوان در گروه سلول نسبت به گروه شاهد افزایش معنی دار، در گروه غشاء نسبت به شاهد افزایش غیر معنی دار و در گروه سلول- غشاء نسبت به گروه شاهد کاهش غیرمعنی دار دارد. نتیجه گیری: به نظر می رسد پیوند غشاء ژلاتین- کیتوسان می تواند مختصری به ترمیم نقص استخوانی کمک کند. گرچه بکارگیری سلول استرومایی مغز استخوان به همراه غشاء کمک چندانی به ترمیم نقص جزیی استخوان ننموده و پیوند سلول به تنهایی نتیجه بهتری داشته است.